ระบบอักษรจีน

ระบบอักษรจีน

ระบบอักษรของภาษาจีนได้บันทึกในรูปการเขียนแบบภาษาจีนกลาง ระบบอักษรของภาษาจีนได้มีการพัฒนามาจากชนชาติจีนซึ่งมีวัฒนธรรมที่โดดเด่นและสำคัญ
ระบบอักษรของภาษาจีน เป็นตักอักษรที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน บนโลกใบนี้เดิมยังมีอักษรสุเมเรียนและอักษรอิยิปต์ แต่หลังจากนั้นก็ได้ดับสูญไป แต่ทว่าระบบอักษรของจีนก็ได้ถูกรักษาให้สือต่อเรื่อยมา ระบบของภาษาจีนมีอักษรเป็นสัญลักษณ์พื้นฐาน รูปร่าง น้ำเสียง เพื่อเชื่อมให้ประโยคสมบูรณ์ กลายมาเป็นตัวอักษรรูปสี่เหลี่ยมที่มีลักษณะพิเศษจำเพาะเป็นรูปแบบการเขียนของตัวอักษร

ต้นกำเนิดของระบบอักษรของภาษาจีน
ในอดีตชาวจีนมักใช้การผูกปมในการบันทึกเหตุการณ์ แต่การผูกปมก็ยังไม่ใช่ระบบอักษรของภาษาจีน ต่อมาก็ๆได้สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่นจนถึงชางเจี๋ย(仓颉) {เสนาบดีของหวงตี้(黄帝) ปฐมกษัตริย์ของจีนซึ่งเสวยราชย์ระหว่างก่อน ค.ศ. 2704-2594} ได้ประดิษฐ์อักษรเพื่อเป็นคำแถลงการณ์ ชางเจี๋ย(仓颉) ก็ได้เงยหน้าขึ้นมองดวงดาวและได้เรียงลำดับเป็นรูปร่างของสรรพสิ่ง ก้มหัวลงมองรอยเท้าบนพื้นของนกและสัตว์ต่างๆ ก็ทำให้คิดและสร้างสรรค์ตัวอักษรจีนออกมาเป็นสัญลักษณ์ภาพ ทุกวันนี้มองดูคำแถลงฉบับนี้ก็ยากที่จะทำให้คนเชื่อถือ เพราะว่าการผลิตตัวอักษรต้องใช้เรื่องราวที่ผ่านมาเป็นระยะเวลานานในการพัฒนาขั้นตอน ทำให้คนคนเดียวประดิษฐ์ตัวอักษรออกมาไม่สามารถที่จะเป็นเหตุการณ์ได้ ความถูกต้องของคำแถลงก็ควรจะเป็น: ระบบอักษรภาษาจีนเป็นของชนชาติฮั่นที่ร่วมกันสรรค์สร้างขึ้นมา

จุดกำเนิดของอักษรจีนมาจากรูปวาด

ผู้เขียนที่ทำงานศึกษาในทางโบราณคดีในชนบทพื้นที่ลาดเอียงของซีอาน (西安) และ (临潼姜寨) ก็พบเศษเครื่องปั้นดินเผาเป็นจำนวนมากที่บรรจงวาดสัญลักษณ์เครื่องหมายไว้ สัญลักษณ์เหล่านั้นมีอายุมากกว่า 6000 ปีมาแล้ว ตั้งแต่ช่วงสมัยวัฒนธรรมของหยางเซา (仰韶文化) บรรจงวาดไว้ 4000 กว่าปีที่ผ่านมา เป็นการดำรงชีวิตของคนเขตพื้นที่ ซานตงไท่อั้น (山东 泰安) และยังบรรจงวาดสัญลักษณ์ลงบนเครื่องปั้นดินเผา (มองภาพได้จากเครื่องปั้นดินเผา(大汶口)ที่มีการบรรจงวาดสัญลักษณ์ไว้ ) ผู้เชี่ยวชาญเข้าใจตักอักษร “旦”(ยามรุ่งอรุณ) ลองมองดูพระอาทิตย์ที่โผล่พ้นของฟ้า ได้บอกพวกเขาว่ารุ่งเช้ามาถึงแล้ว ผู้เชี่ยวชาญเชื่อว่าสัญลักษณ์ที่บรรจงวาดในเครื่องปั้นดินเผาอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของระบบตัวอักษรจีน
ปัจจุบันได้ค้นพบตัวอักษรที่เจริญเติบโตมาก่อนกว่า 3000 ปี ในราชวงศ์ถัง(商代) คือเจี๋ยกู่เหวิน (甲骨文) หรืออักษรที่จารบนกระดูกสัตว์ ซึ่งได้เขียนอักษรลงไปในกระดองเต่าหรือกระดูกสัตว์ เจี๋ยกูเหวิน(甲骨文) เหมือนภาพวาด พวกเขาพบเจี๋ยกูเหวิน(甲骨文) กว่า 150000 แผ่น ทั้งกว่า 4600กว่าอันทำตัวอักษรไม่ซ้ำกัน ซึ่งประมวลออกมาได้มากกว่า 1700 ตัวอักษร เจี๋ยกูเหวิน(甲骨文) รวมเป็นวลีจำนวนมากและเป็นรูปประโยคอย่างง่าย นั่นก็ทำให้พวกเราจัดให้ว่าสถานการณ์หรือเหตุการณ์การประดิษฐ์ตัวอักษรน่าจะเริ่มต้นมาจากราชวงศ์ซัง(商代)

วิวัฒนาการของระบบอักษรในภาษาจีน

ตั้งแต่อักษร เจี๋ยกูเหวิน(甲骨文) เกิดขึ้น ทำให้พวกเราได้มีตัวอักษรใช้กันจนถึงปัจจุบันนี้ เวลาก็ผ่านไปมากจนทำให้มีการเปลี่ยนแปลงขั้นตอนของตัวอักษร
*ตัวอักษร เจี๋ยกูเหวิน(甲骨文)ในสมัยราชวงศ์ซัง(商代)เหมือนภาพวาด
สมัยราชวงศ์ซัง(商代)และซีโจว(西周) ยังมีเครื่องสำริดที่มีคำจารึกบนเครื่องเหล่านั้น (钟鼎文) เครื่องสำริด จินเหวินหรืออักษรโลหะ （金文）ก็มีคำจารึกเหล่านี้ก็เหมือนภาพวาด
จิ๋นซีฮ่องเต้หรือฉินสื่อหวง (秦始皇) เมื่อรวบรวมจีนเป็นหนึ่งเดียวกัน ตัวอักษรก็มีการทำให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ตัวอักษรชนิดนี้เรียกว่า อักษรเสี่ยวจ้วนหรือจ้วนเล็ก（小篆）(เป็นรูปแบบการเขียนตัวอักษรจีนรูปแบบหนึ่ง) เสี่ยวจ้วนหรือจ้วนเล็ก（小篆）เป็นหนึ่งในรูปแบบตัวหนึ่งสือที่สวยมาก
เขียนเสี่ยวจ้วนหรือจ้วนเล็ก（小篆）ในสมัยราชวงศ์ไท่(秦代) ก็ได้ทีการปรับปรุงเสี่ยวจ้วนหรือจ้วนเล็ก（小篆）ให้ดีขึ้น สร้างสรรค์ออกมาให้ง่ายต่อการเขียนเป็น อักษรลี่ซู(隶书) เมื่อมาถึงราชวงศ์ฮั่น(汉代) จึงเป็นรูปแบบตัวอักษรที่ใช้โดยทั่วไป อักษรลี่ซู(隶书) แหกกฎตัวอักษรโบราณที่มีจุดเด่นจนเป็น อักษรข่ายซู （楷书）(ตัวอักษรจีนแบบตัวบรรจง)
อักษรข่ายซู （楷书）ออกมาในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่น(汉代) เป็นการนำเอาพื้นฐานของ อักษรลี่ซู(隶书) มาก่อรูปจนเป็นอักษรข่ายซู （楷书）ระบบการเขียนตัวอักษรของจีนเป็นรูปสี่เหลี่ยมก็เริ่มเป็นรูปทรง อักษรข่ายซู （楷书）ก็ได้ใช้มาจนถึงปัจจุบัน ก็เป็นรูปแบบตัวอักษรที่ได้มาตรฐานที่ใช้กันมายาวนาน
นอกจากอักษรลี่ซู(隶书) ยังมีรูปแบบตัวอักษรอีกแบบหนึ่งที่ใช่พู่กันเขียนอย่างรวดเร็วเรียนว่าอักษรเฉ่าซู（草书）;อักษรข่ายซู （楷书）ปรากฏแล้ว ยังมีรูปแบบตัวอักษรอีกอย่างหนึ่งที่ปรากฏคืออักษรสิงซู （行书）
ตัวอักษรจีนมีต้นกำเนิดมาจากภาพวาดกว่า 3000 ปี เรื่องราวที่ผ่านมาของเจี๋ยกูเหวิน(甲骨文) จินเหวินหรืออักษรโลหะ （金文）อักษรเสี่ยวจ้วนหรือจ้วนเล็ก（小篆） อักษรลี่ซู（隶书） อักษรข่ายซู （楷书）ก็พัฒนาไปตามขึ้นตอน จากรูปร่างของภาพวาดก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นขีดเส้นเบี่ยง ตวัด ที่ประกอบกันเป็นตัวหนังสือ ก็เหมือนกับรูปร่างที่เปลี่ยนเป็นสัญลักษณ์ จากสลับซับซ้อนก็เปลี่ยนเป็นแบบง่าย
ตัวอักษรจีนมีประมาณกว่า 6 หมื่นตัว ใช้บ่อยประมาณ 3 พันกว่าตัว

วิธีการผลิตระบบอักษรจีน

วิธีการผลิตระบบอักษรจีนที่สำคัญมี 4 อย่างคือ อักษรภาพ象形字อักษรแสดงความหมาย指事字อักษรรวมกัน 会意字 และหลักในการประกอบเป็นตัวหนังสือจีน(ทั้งรูปและเสียง)
*อักษรภาพ象形字เป็นรูปแบบของอักษรหนึ่งที่บรรยายถึงเค้าโครงสิ่งต่างๆภายนอก เช่น日ยรือ เหมือนพระอาทิตย์ , 月 เย่ว เหมือนกับพระจันทร์, 山 ซาน เหมือนกับยอดเขา,鹿 ลู่เหมือนกับลูกกวางกำลังวิ่ง......
*อักษรแสดงความหมาย指事字ตัวอักษรแสดงความคิดในเชิงนามธรรม เช่น คำว่า刃อยู่ด้านนอกของคมมีด แสดงว่านี่คือใบมีดที่คม,一 อี หนึ่ง, 二 เอ้อ สอง,三 ซาน สามแสดงให้เห็นถึงการนับอย่างง่าย 本 และ末 แสดงให้เห็นถึงความไม่เหมือนกันของต้นไม้ส่วนรากและส่วนยอดไม้... อักษรแสดงความหมาย指事字มีน้อยมาก
อักษรภาพ象形字และอักษรแสดงความหมาย指事字เป็นโครงสร้างโดดเดี่ยวตามลำพัง ไม่สามารถอยู่กันได้ถึง 2 ตัวอักษร เรียกว่า ตัวอักษรเดี่ยว(独体字)
*อักษรรวมกัน 会意字เป็นการนำเอาตัวอักษร 2 หรือมากกว่ามาประกอบเป็นตัวอักษรใหม่ แสดงให้เห็นถึงความหมายใหม่ เช่น 休 ก็คือ 人รวมกับ 木 2 ตัวอักษรมารวมกัน จึงหมายถึงคนอิงอาศัยต้นไม้ แสดงให้เห็นถึงการพักผ่อน, 明ก็เกิดจาก 日พระอาทิตย์ กับ 月พระจันทร์ หมายถึงแสงสว่าง, 林กับ森 ก็คือ木 2 และ 3 ตัวมารวมกัน แสดงให้เห็นว่ามีต้นไม้มาก, 采 ด้านบนก็มาจาก 瓜 ข้างล่างก็มาจาก 木แสดงให้เห็นว่าใช้มือเด็ดผักผลไม้จากต้นไม้........ อักษรรวมกัน (会意字) ก็คือ อักษรโครงสร้างประสม(合体字)
อักษรภาพ象形字อักษรแสดงความหมาย指事字และอักษรรวมกัน 会意字 เหล่านี้ไม่มีการเปลี่ยนเสียงตัวประกอบ อักษรเหล่านี้เป็นเจ้าของตัวอักษรของตัวมันเอง
*อักษรภาพและเสียง形声字ตัวอักษรชนิดนี้คือตัวอักษรข้างหนึ่งให้ความหมายที่มาจากรูปร่าง ส่วนอีกข้างหนึ่งให้เสียง เช่น เครื่องดนตรีโบราณ 竽 ใช้ไม้ไผ่ทำ จึงใช้ตัวอักษร 竹(ไม้ไผ่) มาใช้เป็นรูปตัวอักษรแสดงความหมาย(形旁) ส่วนตัวอักษรที่แสดงเสียง(声旁)ก็ใช่ 于 สร้างคำใหม่ก็ได้คำว่า 竽อักษรภาพและเสียง形声字 ก็เป็นอักษรโครงสร้างประสม(合体字) อีกประเภทหนึ่ง
อักษรภาพและเสียง形声字 ได้ทำลายวิธีการสร้างตัวอักษรแบบเดิมๆ ทำให้สามารถสร้างตัวอักษรได้เป็นจำนวนมาก ระบบอักษรของจีนกว่า 90% ขึ้นไปเป็น อักษรภาพและเสียง形声字
ตัวอักษรแสดงความหมาย(形旁) และตัวอักษรที่แสดงเสียง(声旁) ในอักษรภาพและเสียง形声字 มีรูปแบบการรวบรวมอยู่ 6 แบบ
ระบบอักษรของภาษาจีนเป็นอักษรเก่าแก่ของโลกมีผู้ใช้อย่างน้อย 12 ร้อยล้านคน ตอนนี้ตัวอักษรของจีนยังอ่านยาก เขียนยากจำยากเป็นปัญหาอย่างมาก ในอนาคตก็คงจะมีการปรับรูปแบบให้ง่าย เป็นการปฏิรูปตัวอักษรที่สำคัญ ปัจจุบันตัวอักษรจีนก็ได้เข้าสู่คอมพิวเตอร์ได้สำเร็จ เผยให้เห็นถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นของตัวอักษรได้อย่างกว้างใหญ่ไพศาล สามารถเชื่อถือได้ ตัวอักษรจีนก็จะคงอยู่ต่อไปและจะเป็นอารยะธรรมของมนุษยชาติที่มีคุณูปการอย่างมาก